معرفی کتاب زندانیان نفرت: گفت‌وگویی با نفرت، تعصب و خشونت درون انسان

ترس از طرد شدن: سایه‌های ناایمنی در روابط نزدیک

کارین، زن ۲۹ ساله‌ای بود که به‌عنوان ناظر پرواز کارش رو خیلی خوب انجام می‌داد، ولی در روابطش با دیگران مشکل داشت. بیشتر همکارها فکر می‌کردند آدمی مغرور و خشکیه. مردهایی هم که باهاش وارد رابطه می‌شدن، می‌گفتن که خیلی خودخواهه یا زیادی از خودش مطمئنه. ولی در واقع، اون پشت این ظاهر سرد و بی‌تفاوت، احساس ناامنی زیادی داشت.

کارین خیلی می‌ترسید آسیب ببینه، برای همین سعی می‌کرد با کسی خیلی صمیمی نشه. به خواستگارهاش هم معمولاً این پیام رو می‌داد که “زیاد نزدیک نشو”. توی محل کار هم تلاش می‌کرد همیشه جدی و کنترل‌شده به نظر برسه تا نکنه کسی ترس‌هاش رو بفهمه.

کارین قبلاً چند رابطه عاطفی داشته، ولی همه‌شون با دعوا و خشم تموم شدن. اون وقتی احساس می‌کرد طرف مقابلش به اندازه کافی علاقه یا توجه نشون نمی‌ده، سریع به این نتیجه می‌رسید که طرف بی‌تفاوت و فریبکاره. انگار تو ذهنش این فرمول رو داشت: یا طرف باید همیشه نشون بده که دوستم داره، یا اصلاً اهمیتی به من نمی‌ده.

ریشه‌ی این رفتارها برمی‌گشت به کودکی کارین. وقتی شش ساله بود، پدرش فوت کرد و مادرش بعد از اون افسرده و کم‌حوصله شد. تنها چیزی که از اون دوران یادش می‌اومد، انتقادهای مداوم مادرش بود. همین تجربه باعث شده بود احساس عمیق آسیب‌پذیری و دوست‌داشتنی نبودن تو وجودش شکل بگیره.