اختلال اسکیزوفرنی فرم :علائم، پیش‌آگهی و درمان

آقای «ک»، حسابدار ۲۸ ساله، دستگیر و توسط پلیس به اورژانس منتقل شد. ظاهر ژولیده‌ای داشت، فریاد می‌کشید و با مأموران درگیر می‌شد. او با صدای بلند خطاب به کسی فریاد می‌زد: «خفه شو! گفتم اون کارو نمی‌کنم!»؛ اما در پاسخ به سؤال درباره شنیدن صداها، آن را انکار کرد.

در معاینه، بسیار گوش‌به‌زنگ بود؛ با کوچک‌ترین صدا از جا می‌پرید و اصرار داشت که اگر فوراً فرار نکند، کشته خواهد شد. تا دو ماه پیش، شغل پایدار و روابط اجتماعی خوبی داشت. در یک شرکت معتبر کار می‌کرد، با نامزدش زندگی می‌کرد و دوستان زیادی داشت. اطرافیان او را فردی خوش‌برخورد توصیف می‌کردند، هرچند گهگاه درگیر مشاجراتی می‌شد.

پس از جدایی ناگهانی نامزدش و ترک آپارتمان، ناراحت شد اما همچنان امیدوار به بازگشت رابطه بود. برای جلب نظر او، با گل و هدیه به محل کار یا خانه‌اش می‌رفت. زمانی که نامزدش به‌صراحت اعلام کرد دیگر تمایلی ندارد، آقای «ک» متقاعد شد که او قصد دارد او را به قتل برساند.

این باور رفته‌رفته زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار داد. از ترس مرگ، زیاد مرخصی می‌گرفت، دیر به محل کار می‌رسید و اشتباهات زیادی مرتکب می‌شد. رئیسش هشدار داد که ممکن است اخراج شود، و آقای «ک» این را دسیسه‌ای از سوی نامزد سابقش دانست. او باور داشت که رئیس هم برای کشتنش اجیر شده است.

صداهایی می‌شنید که او را تحقیر می‌کردند و می‌گفتند کارش را ترک کند، به شهر دیگری برود و از فکر نامزدش بیرون بیاید. اما او مقاومت می‌کرد، چون معتقد بود این کار به نفع آن‌هاست. با وجود ترس، به کارش ادامه داد و احساس می‌کرد قربانی تنها و بی‌دفاعی است.

شب‌ها با کابوس از خواب می‌پرید، اما می‌توانست دوباره بخوابد. وزن کم نکرده بود و علائم فیزیکی خاصی نداشت. عاطفه‌اش بین وحشت و خشم نوسان داشت. ذهنش فعال بود ولی نه پرتحرکی یا گشاده‌رویی داشت و نه اختلال شکلی در تفکر دیده می‌شد.در نهایت بستری و با داروهای ضدروان‌پریشی درمان شد. پس از چند هفته، علائم فروکش کرد و مدتی بعد از ترخیص توانست به کار خود بازگردد.